سفرنامه کلوت‌ها- بخش دوم
نبکا، قنات، نخلستان، کوتو، رودخانه شنی، آبگرم سیرچ

روز دوم سفر با صبحانه مفصلی شروع شد. بر و بچه‌های کلوت از شیر شتر و نان محلی گرفته تا نیمرو و خیارشور روی میز چیده بودند. اتوبوس که از پارکینگ خوابگاه بیرون رفت روی جاده قرار گرفتیم و به سمت قلب کویر لوت رفتیم. اولین هدف بازدید از گلدان‌های بیابانی یا همان "نبکا"ها بود. درختچه‌های گز در فصل سرد دچار برگریزان می‌شوند. اما برگهای سوزنی شکل آنها باعث تثبیت شن‌های روان کویری شده و انبوهی از خاک دور درختچه جمع می‌کند. بدین ترتیب درختچه گز قد می‌کشد و سال بعد باز هم مخلوط برگ و خاک پای درختچه جمع می‌شود. بدین ترتیب گلدان‌هایی با ارتفاع بیش از 30 متر هم در کویر دیده می‌شود.
با بازدید از نبکاها در مدخل خروجی آب یک قناب کویری توقف کردیم. دسترسی به آب از طریق حدوداً 20 پله گلی میسر می‌شد. آب زلال بود و هوا خنک و مرطوب.

در آبادی‌های اطراف شهداد دور مختصری زدم و نخلستان‌ زیبایی دیدم.

سوار بر اتوبوس خودمان را بیشتر به قلب کویر نزدیک کردیم. به اقامتگاهی رسیدیم که در آن کلبه‌های زیبایی به نام "کوتو" از حصیر ساخته شده بود. این کلبه‌ها دارای امکانات آب و برق هستند و در شب‌های رصد به کمک ستاره‌شناسان می‌آیند. چیدمان این کلبه‌ها در پهنه کویر هم بر اساس صور فلکی است.

با صرف نهار راهی قسمتی از کویر به نام رودخانه شنی شدم. در بین اجزاء سخت پهنه کویر شن‌های روان همچون رودخانه‌ای جاری شده اند. حدود 2 ساعت در شن‌ها پیاده روی کردم و در آخر چون بیم طوفان شن می‌رفت و افق دید کمتر از 5 کیلومتر بود به اتوبوس برگشتیم و به سمت شهداد حرکت کردیم.

اما قبل از حرکت...این هم دسته گل سیاوش، تقدیم به باد!

اما هنوز یک قسمت از برنامه روز دوم باقی مانده است: آبگرم سیرچ. به این ترتیب از مسیر کوهستانی منتهی به سیرچ به طرف کرمان برمی‌گردیم تا به آبگرم برسیم. جاده فرعی ِ ده تاریک و تنگ و خطرناک است. از دور نور خانه‌های ده پیدا می‌شود. چشمه آبگرم با گرمای مطبوعش پذیرای ماست. داخل استخری رفتیم که حقاً تمیز و قابل استفاده بود. شنای مفرح و بسیار لذت بخشی بود. شب با بدن‌های آرامش گرفته از آب به اقامتگاه شهداد برگشتیم تا فردا دوباره به سمت قلب کویر برویم. به سمت کلوت‌ها...