می نویسم و باکیم نیست
چند وقتی می‌گذرد از زمانی که فعالیت وبلاگ اسطرلاب و نیز وب‌سایت عجایب المخلوقات و غرایب
الموجودات متوقف شده است و به طَبَع آن من هم که نویسنده اصلی این سایت بودم هم نمی نوشتم. وارونه اگر نگاه کنیم من نمی نوشتم که وب‌سایت مذکور تعطیل شد. حالا نَقل این این حرف ها بیجاست. اشکال از من بود و از اینکه روحیاتم با نوشتن سازگار نبود و خلاصه اینکه اگر هم چیزکی از بغلش بیرون می‌آمد به زور نوشته بودم.
و حالا تازه از سفر برگشته و تازه نفس می خواهم که دوره رخوت را رو به پایان ببرم و نوشتن را از نو شروع کنم. نوشته ها درباب فرهنگ و هنر خواهد بود با دیدی فرامکانی و فرازمانی. شاید رویکرد به موسیقی عمیق تر و گسترده تر باشد ولی خالصانه می‌گویم که عشقم به کتاب و تئاتر و هنر نمایش و نیز رقص و نقاشی و خطاطی و مابقی هنرهای ارجمند را هم بی محابا به ظهور می کشانم.
سعی خواهم کرد اسطرلابی سمعی بصری تر داشته باشم، در حد توان البته. به نوشتار‌های موسیقایی لینک مرتبط به فایل شنیداری را ضمیمه خواهم کرد و هرچه از دنیای دیدنی‌ها به دستم رسد دریغ نخواهم کرد.
نقشینه بالایی وبلاگ را هم عوض کرده‌ام. این کار با استفاده از بریده‌های نخستین آلبوم موسیقی استاد ارجمند جناب داریوش طلایی با نام Le Tar انجام گرفت که منقش به تصویر دوره جوانی ایشان به همراه پیر تنبک جناب جمشید شمیرانی است. این نقشینه هر از چند گاهی من‌باب تفنن عوض خواهد شد.
در بخش فتوبلاگ هم از عکس‌های پراکنده ای که می‌گیرم قرار خواهم داد هرچند دوربین چندان خوبی در دست و بالم نیست تا مگر شاید الطاف خداوندی مرحمتش شامل حال ما شود و از جمع SLR ها یکی هم به ما برسد و اگر چند تایی هم Wide و Tele هم اضاف شود که دیگر نور علی نور...
برای همه شما عزیزانم آرزوهای زیادی دارم.
یکی اینکه همیشه سلامت باشید
دوم اینکه در زندگی به رضایت و آرامش برسید
سوم اینکه دوستان زیادی داشته باشید و تنها نباشید
و چهارم اینکه سفر کنید و سفر کنید و سفر کنید...
و راستی سفرنامه هم می‌نویسم
احسان شارعی
5 مهر سال 87 شمسی
تهران
پی‌نوشت شنیداری: پیشکش شما، گوشه گشایش از ردیف آوازی استاد محمود کریمی به مناسبت بازگشایی دوباره اسطرلاب
برای شنیدن آهنگ روی دکمه Play کلیک کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر